مقاومت سنگ در برابر اشعه خورشید

برای بررسی مقاومت سنگ در برابر حرارت و اشعه خورشید می بایست ابتدا رزین را بشناسیم.

رزین چه چیزی می تواند باشد و چه ماهیتی دارد؟

رزین یک ماده چسبناک پوششی می باشد که هم بصورت طبیعی و هم به صورت مصنوعی یا همان سنتزی با دخالت دست انسان تهیه می شود.

عملکرد رزین همانند چسب می باشد و به همین دلیل چسبندگی برای پوشش دهی بکار می رود.

اگر دقیق تر بخواهیم شما را با رزین بصورت ساده آشنا کنیم و تصوری از رزین در  ذهن داشته باشید این است که:

اگر به درب و پنجره های چوبی دقت کرده باشید می بینید یک لایه براق و تقریبا زرد رنگ و گاها تیره تر و روشن تر روی سطح چوب درب و پنجره چوبی را پوشانده است، که همان رزین است.

شاید بتوان گفت که رزین همانند رنگ می باشد اما نازک تر و با ضخامت کمتر.

رزین طبیعی از منبع حیوانی، گیاهی و منبع مواد معدنی قابل تهیه و استخراج می باشد.

رزین گیاهی

رزین که از منبع گیاهی تهیه شود از درختانی چون کاج گرفته می شود. درواقع شیره ساقه، ریشه و یا از مغز چوب درخت کاج رزین قابل بهره برداری می باشد.

شیره و هر صمغی که از هر گیاه و درختی حاصل می شود الزاما رزین نمی باشد.

علاوه بر درخت کاج، درختی بنام بنه در رده درختان پسته قرار دارد و محصول این دخت میوه ای می باشد که در زمان رسیدن سبز رنگ می باشد.

در ایران سه نمونه از درخت بنه در شهرهایی مانند ایلام،گیلان، لرستان،هرمزگان، سیستان و بلوچستان، خوزستان، فارس و غیره می روید.

اگر بخواهید بنه را بیشتر بشناسید همان درختی که از صمغ آن سقز و شاید میوه ی آن را با نام کلخونگ یا بنک بشناسید.

شاید شما هم به ماهیت اصلی این درخت در تولید رزین پی نبرده باشید و شک کرده باشد، ولی بدانید که رزین در این گیاه وجود دارد.

رزین حیوانی:

رزین های حیوانی از دسته حیوانات لاک ساز تهیه شده و در ایجاد روکش براق در آبنبات ها، آدامس ها و دراژه های شکلاتی استفاده می شود.

رزین های معدنی :

رزین های معدنی از زغال سنگ و نفت خام نیز تهیه می شود.

رزین ها ضد آب می باشند که نشان می دهد رزین پلیمری حلال در آب نیست، اما در الکل و حتی استون که از الکل می باشد حلال های رزین می باشند.

وقتی رزین حلال به آب نباشد یعنی اگر در معرض آب و یا در ارتباط مستقیم با آب چه در شستشو و چه غوطه ور شدن در آب باشد تغییر ماهیت نخواهد داد.

رزین های مصنوعی:

امروزه دیگر رزین های طبیعی نمی تواند جواب نیازهای بشر را در دنیای امروزی با پیشرفت تکنولوژی بدهد.

در زمانی که دیگر رزین ها یا همان چسب های طبیعی نتوانستند جوابگوی نیاز بشر باشند، رزین های مصنوعی روی کار آمدند.

رزین های مصنوعی نسبت به رزین طبیعی توان تولید در حجم انبوه، پایدارتر و دارای ترکیب شیمیایی متفاوتی می باشند.

رزین های مصنوعی از چندین منظر دسته بندی می شوند که به شرح زیر خواهند بود.

انواع رزین برحسب واکنش به حرارت

ترموپلاست ها رزین هایی هستند که در اثر حرارت نرم شده و می توان آن ها را چندین بار نرم و سفت کرد.

در واقع ترموپلاست ها گرما نرم هایی هستند که در اثر افزایش دما و حرارت تغییر شیمیایی در آن ها رخ نمی دهد.

ترموست ها از ترکیب با هاردنرها بدست می آیند، که پس از حرارت دیدن سفت و سخت می شوند و دیگر برای برگشت به حالت اولیه حتی با حرارت دادن غیرممکن خواهد بود.

 رزین هایی  مانند پلی استر، وینیل استر و همچنین رزین اپوکسی در این گروه و دسته قرار دارند از معایب این گروه از رزین ها به عمر کوتاه و کم و همچنین به مقاومت پایین در برابر ضربه اشاره کرد.

پلیمرهای ترموست در مقایسه با ترموپلاستیک ها دارای تحمل بار در فشار و حرارت زیادتری هستند، که از مزایای ترموست ها محسوب می شود.

  انواع رزین ترموپلاستیک ها : پلی اتیلن ،پلی پروپیلن، پلی کربنات، پلی بوتیلین ، ونیل، پلی ونیل کلراید، پلی اترایمید، نایلون، اکواریوم ،پلی استایرن، پلی استرها.

ماستیک های پلی استری و اپوکسی از نمونه های پر استفاده رزین ها در صنعت سنگ های ساختمانی می باشد.

رزین کاری

یکی از مراحل فرآوری سنگ ساختمانی بعد از استخراج و برش، رزین کاری می باشد.

رزین کاری در هر نوع سنگ با توجه به خصوصیات فیزیکی و شیمیایی سنگ متفاوت می باشد.

رزین کاری عمدتا قبل از ساب و صیقل زدن سنگ در کارخانه های فرآوری سنگ انجام می شود.

رزین ها نمونه های پرکاربرد از پرکننده ها و پوشش دهنده ها بعد از سیمان و ملات ساختمانی می باشند.

چرا در فرآوری سنگ و آجر و همچنین کاشی و سرامیک از رزین های مصنوعی استفاده می شود؟

چون رزین های طبیعی اشتعال پذیر هستند و در اثر قرار گرفتن در معرض نورخورشید و حرارت دیدن مشتعل می شوند از رزین های مصنوعی استفاده می شود.

یکی از دلایل دیگری که از رزین های مصنوعی در فرآوری سنگ استفاده می شود داشتن رنگ شفاف و بی رنگی می باشد که در رزین های مصنوعی نهفته شده است.

رزین های طبیعی رنگی می باشند و رنگ شان بین رنگ زرد تا قهوه ای متفاوت است.

وجه اشتراک که در رزین طبیعی و مصنوعی دیده شده براقیت و شفافیت رزین می باشد.

رزین و ضد آفتاب

رزین برای سنگ حکم همان کرم ضدآفتاب بر روی پوست را دارا می باشد.

همانطور که ضدآفتاب از پوست در برابر اشعه خورشید محافظت می کند، رزین نیز از سنگ در برابر خورشید محافظت می کند.

وقتی سنگ در برابر تابش خورشید و یا باران و برف قرار می گیرد احتمال آسیب دیدن در آن زیاد می شود.

ممکن است سنگ تغییر رنگ داده و به رنگ تیره تر یا بی رنگ تر برحسب نوع سنگ صورت گیرد، و یا سنگ شکسته و از بنای ساختمانی جدا شود.

رزین برای مصالح ساختمانی مقاومت در برابر عواملی چون حرارت،  نور خورشید و شرایط جوی را بهمراه دارد.

نتیجه:

رزین عاملی می شود که سنگ را از تغییر رنگ و رنگ پریدگی بر اثر شرایط جوی محافظت کرده و به طول عمر سنگ می افزاید.

در گذشته سنگ های تراورتن زیاد مورد توجه و استفاده نبودند چرا که هنوز رزین شناخته نشده بود و تراورتن هم سنگ متخلخلی بود.

رزین سنگ تارورتن را تبدیل به سنگ بارارزش و مقاوم و گران قیمت تبدیل می کند.

نوع رزین و نحوه ی رزین در قیمت، مقاومت و ثبات رنگ تراورتن تاثیر مستقیم دارد.